Hardan sənin oldu bizim Qarabağ?
Adı sahibini demirmi aşkar?
Yatır bu torpaqda əcdadım mənim,
Şərəfim
Şöhrətim
Öz adım mənim…
İsa bulağının zümzüməsini,
Cabbarın, Seyyidin, Xanın səsini,
Dalğalı Qarabağ şikəstəsini
Babək türbəsini necə pay verim?
Torpaqdan pay olmaz demiş babalarımız əzəldən. Çünki hər qarış torpağıma analarımızın laylası, atalarımızın alın təri, nənələrimizin “biri vardı, biri yox”ları, uşaqlarımızın şıltaq gülüşləri qarışdı və hopduruldu. Üzeyirin simfoniyasını bəstələdi, Natavanın qəzəlinə misra oldu, Xanın səsinə qüvvət verdi bizim Qarabağ!
30 illik yıxılan ümidlərin, tapdanan qeyrətimin, itirilmiş xəyallarımın tumurcaqlarını açdırdı canını, qanını bu torpağa, gələcək nəsillərimizin rifahına adayan ölümsüzlər! “Necə pay verim?” – deyərək, ayağa qalxaraq qəlbimizdə solub getmiş bu sualları bir şüara çevirdilər, ideallarımızı diriltdilər, xəyallarımızı bütöv Azərbaycanın sərhədləri üzərində uçurtdular..
İllərdir qəlbində Vətən həsrəti, Qarabağ sevgisi ilə yaşadı Azərbaycan xalqı və onun mərd, cəsur övladları.
Böyük ümid və arzularla gözlədi işıqlı bir yaz səhərini köksündə vətən nisgili bir dəfə belə azalmayaraq…